Аз ҳаводиси солҳои пасошуравӣ ҳатто инсони оддитарин дирӯзу имрӯзи Тоҷикистонро ба риштаи таҳлил кашад, ба корҳои иҷрогардидаи ғайриимкон сар ба сар мегардад. Зеро Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Пешвои миллат, Ҷаноби Олӣ, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо саъю талошҳои худ Тоҷикистонро ба арсаи ҷаҳон муаррифӣ намуданд. Аз ин аст, ки бонуфузтарин ҷамъомадҳои сиёсии сарони давлатҳо махсусан, дар шаҳри Душанбе, пойтахти Тоҷикистон гузаронида мешавад. Чанде пеш роҳбари давлат ба Аврупо сафари корц анҷом доданд, ки дар ҳаёти сиёсиву иқтисодӣ, диниву фарҳанг нақши муаасир гузошт. Махсусан, барои манфиати мардуми тоҷик дар самтҳои гуногун шартномаҳо ба имзо расид, ки як қадами дигари устувор дар ҳаёти сиёсии Тоҷикистон ба ҳисоб меравад. Агар танҳо як самти диниро ба риштаи таҳилц кашем, маълум мешавад, ки туфайли сиёсати хирадмандонаи Пешвои муаззами миллат дар даврони соҳибистиқлол тамоми шароити мусоид ба аҳли дин фароҳам оварда шуд. Имрӯз дар Ватани маҳбуби мо фазои озод барои пайравони дин фароҳам оварда шудааст ва мо бояд қадри ин ҳама неъмати бебаҳоро бирасем. Ва ҳамеша дар атрофи Пешвои муаззами миллати худ сарҷамъ бошем!
Бахши дин, танзими анъана ва ҷашну маросими МИҲД ноҳия.